Perception is reality

Graag wil ik dat mijn werkproces zichtbaar blijft, zodat je kunt zien dat het beeld ‘geleefd’ heeft. Dat er ‘tijd’ verstreken is. Dat er eerst ‘dat’ was, en nu dit ‘is’.

Mijn schilderijen lijken soms niet af, of ze ogen beschadigd; de afbeeldingen zouden vervaagd en stuk kunnen zijn. Je kunt hier de tijd in zien; het verleden, het heden en als het ware de toekomst; er kan nog van alles gebeuren.

Het beeld creëer ik onder andere door te schilderen met vloeibaar rubber. Daar schilder ik met verf overheen en daarna verwijder ik de rubberlaag. Mijn schilderijen zou je daarom ‘Rubbings’ kunnen noemen.

Het is een vorm van afplakken, van bedekken en ontmaskeren, van toevoegen en verwijderen. Het maken van beelden door middel van het verwijderen van verf om zo herinneringen te kunnen weergeven. Zoals ons geheugen ook ‘vertekent’; bedekt, ontmaskert, maskeert, verandert, toevoegt, versluiert en verwijdert.

De laatste jaren houd ik mij met name bezig met het in beeld brengen van het eiland van mijn jeugd: Aruba.

Het uitgangspunt zijn foto’s. Oude foto’s die ik als kind gemaakt heb, foto’s die ik jaren later, vaak vanuit hetzelfde standpunt, genomen heb en foto’s uit boeken en het internet. Allen van plekken, huizen en gebouwen die voor mij van betekenis zijn. Een aantal foto’s gebruik ik meerdere malen, waarbij ik verschillende sferen probeer op te roepen, of ik gebruik van dezelfde foto andere uitsneden waardoor het beeld er anders uitziet.

Zo probeer ik herinneringen uit te beelden. Vertekende beelden uit mijn geheugen die steeds weer andere gedachten en gevoelens naar boven brengen.